Spojrzałem w okno – i pięknie i smutno –
Śnieg okrył pola, wzgórza i doliny,
Niby na blechu rozesłane płótno –
Zawiane wszystkie drogi i drożyny ;

Nikt nie przchodzi – tylko tam, daleko,
Stoi dąb stary – jak olbrzym w pościeli –
I jemiołową spogląda powieką,
Azali prędko ziemia się wybieli ? ..

Przebrzmiały pieśni żniwiarzy radosne
I śpiewy ptasząt przebrzmiały po gajach –
Bo te wędrowne śpiewaki miłosne
Już po cieplejszych rozbiegły się krajach ..

U nas kruk tylko na rozdrożnym krzyżu
Klekoce w echa piosnkę jednotonną –
Jakby na starym przeznaczeń psałterzu
Czytał nad nami modlitwę pozgonną !

Jan Prusinowski