Czas
Wszystko idzie za czasem,
Jam żyw, a śmierć za pasem.
Jeden w łódź, drugi z łodzi,
Ten kona, ów się rodzi.
A zbiór ojca skąpego
Z rąk potomka hojnego
W cudzy się dom obraca ;
Òw zbierał, ten utraca.
W mgnieniu oka ginie,
Kto się śmierci nawinie.
A któż taki na świecie,
Co ten węzeł rozplecie ?
Są granice wszystkiego,
Cokolwiek szerokiego
Ponoszą kraje świata,
Każdą rzecz kończą lata.
Próżna bojaźń śmierci
Gdybym się lękał śmierci, byłbym w wielkim błędzie :
Jestem – jej nie ma ; przyjdzie – to już mnie nie będzie.
