Już za nią ziemia uniosła swe góry.
Już cień jastrzębia kołem ją otoczył.
Już nad nią niebo zacieśniło chmury.
I w światłach nieba zagasły jej oczy.
Ja wciąż pamiętam, kiedy stała naga.
A teraz przeszła poza próg nagości :
jej pocałunków kołysze się waga
od realności do nierealności.
Zbigniew Jerzyna
Gdybyśmy w ogóle nie zasypiali,
to byśmy szybciej się pozabijali.
Barbara Botton
ilustracja : Rafal Olbinski „La Traviata”
Gdybyś, przed sobą, wieczność miał
Myślę, że dużo byś spał.
Barbara Botton
Obraz Battista Dossi „Noc”
W białych płatkach śniegu,
Skute, błyszczące lody ;
Zima to sen przyrody.
Barbara Botton
Wszystko straciłeś. Młodość, urodę.
Miłość i wszelką nadzieję.
I w niepogodę takeś wydumał,
że pustką tylko noc wieje.
Drzewo domowe ! Kasztanie w oknie !
– mój przyjacielu umarły !
Jednak znów stoisz strojny jak dawniej
W zielone i złote barwy.
Więc nie umiera wszystko ? Nie ginie ?
Więc nie przemija życie ?
Tylko zasypia na noc grudniową ?
I znów się budzi – o świcie …
Stanisław Ryszard Dobrowolski
