Na dno zapadam kwitnących traw,
Niebo nade mną, jaskry i szczaw,
Słońcem opiły klonowy liść –
I tak jest cudnie, że mógłbyś przyjść …
I tak jest cudnie, że trwać byś mógł,
Nim w słońcu zblednie różowy głóg,
Nim weroniczki zwiędną i ślaz –
Mógłbyś się sercu śnić jeszcze raz,
Nim wiatr z pokwiatu odmuchnie mlecz –
Potem byś sobie znów poszedł precz …
Maryla Wolska
Krótki żywot, a takie piękne szaty !
Kto to ? Motyle, fruwające kwiaty.
Barbara Botton
Tak długo kwitł,
aż wszystkim zbrzydł.
Melania Burzyńska
Trudno, rozeszły się już nasze drogi,
Chociaż kochałem cię wiernie.
Dziś jeszcze słałbym ci róże pod nogi,
Choćby ze względu na ciernie …
Tak nagle przyszło pełne lato
I zawróciło wszystkim głowy.
I czar czerwcowy jak świat stary
Zdaje się niebywale nowy.
Śpiewem zanoszą się słowiki,
Bzu duszne wonie biją zewsząd
I dziko wpada wiatr spragniony
W ramiona rozchylonych dziewcząt.
Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną,
Na klombach mych myśli sadzone za młodu,
Pod słońcem, co dało mi duszę błȩkitną
I które mi świeci bez trosk i zachodu.
Obnoszę po ludziach mój śmiech, i bukiety
Rozdajȩ wokoło, i jestem radosną
Wichurą zachwytu i szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem powinien być wiosną.
ilustracja : obraz C. Pissarro „Zielony pejzaż w Saint Charles”
Serce twe – grążel, a w niej na na kształt śmieci
Tonęli kupcy, głupcy i poeci.
Józef Jankowski
Obraz Jean Béraud (1905) ” Kurtyzany w paryskim parku „
Kochać cię będę, kochać będę wiernie,
Dopóki kwiaty stroić będą krzewy ;
Dopóki róża zdobić będzie ciernie
I słowik tkliwie będzie nucił śpiewy.
Kochać cię będę, kochać bez nadziei,
Póki mi odgłos odpowie żałosny,
Dopóki będą powracać z kolei :
Po wiosnach lata i po zimach wiosny.
Tymon Zaborowski
