Poezja w przyrodzie
Krótki żywot, a takie piękne szaty !
Kto to ? Motyle, fruwające kwiaty.
Barbara Botton
Kwiatek
Tak długo kwitł,
aż wszystkim zbrzydł.
Melania Burzyńska
Mowa kwiatów
Trudno, rozeszły się już nasze drogi,
Chociaż kochałem cię wiernie.
Dziś jeszcze słałbym ci róże pod nogi,
Choćby ze względu na ciernie …
Wczesne lato
Tak nagle przyszło pełne lato
I zawróciło wszystkim głowy.
I czar czerwcowy jak świat stary
Zdaje się niebywale nowy.
Śpiewem zanoszą się słowiki,
Bzu duszne wonie biją zewsząd
I dziko wpada wiatr spragniony
W ramiona rozchylonych dziewcząt.
Zielono mam w głowie
Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną,
Na klombach mych myśli sadzone za młodu,
Pod słońcem, co dało mi duszę błȩkitną
I które mi świeci bez trosk i zachodu.
Obnoszę po ludziach mój śmiech, i bukiety
Rozdajȩ wokoło, i jestem radosną
Wichurą zachwytu i szczęścia poety,
Co zamiast człowiekiem powinien być wiosną.
ilustracja : obraz C. Pissarro „Zielony pejzaż w Saint Charles”
Do Pięknej
Serce twe – grążel, a w niej na na kształt śmieci
Tonęli kupcy, głupcy i poeci.
Józef Jankowski
Obraz Jean Béraud (1905) ” Kurtyzany w paryskim parku „
Z francuskiego
Kochać cię będę, kochać będę wiernie,
Dopóki kwiaty stroić będą krzewy ;
Dopóki róża zdobić będzie ciernie
I słowik tkliwie będzie nucił śpiewy.
Kochać cię będę, kochać bez nadziei,
Póki mi odgłos odpowie żałosny,
Dopóki będą powracać z kolei :
Po wiosnach lata i po zimach wiosny.
Tymon Zaborowski
A kiedy będziesz moją żoną
A kiedy będziesz moją żoną,
umiłowaną, poślubioną,
wówczas się ogród nam otworzy,
ogród świetlisty, pełen zorzy.
…
Ubiorę ciebie w błękit kwiatów,
niezapominajek i bławatów,
ustroję ciebie w paproć młodą
i świat rozświetlę twą urodą.
…
(fragment)
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
