Zawodzące z wolna skrzypce jesieni
ranią mi serce ze swej monotonii.
Słyszę, gdzieś zegar wybija godzinami,
a oczy mej duszy łzawią wspomnieniami ;
I idę tak w dal złym wiatrem wzniesiony,
jak opadły liść …. we wszystkie strony ..
Przetłumaczyła z francuskiego autorka strony, Barbara Botton
Beskidzie graniczny ! Beskidzie zielony !
Od Boga pomiędzy narody rzucony !
Coś źródła podzielił na morza, na dwoje,
O powiedz mi, powiedz ! czy jeszcze twe zdroje
Tak żywo jak dawniej i grają, i pienią ?
Czy łąki się twoje jak dawniej zielenią ?
Czy szumią twe lasy, jak dawniej, wesoło ?
Czy trzmielą tak smukło twe świerki wokoło ?
Czy sklepią się jeszcze twe buki jak wprzódy ?
A jawor czy chyli się jeszcze do wody ?
Beskidzie zielony ! w trzy rzędy sadzony !
Beskidzie graniczny ! Beskidzie kochany !
I chłodem jelenim, i mgłami owiany …
Gdzież czasy są owe, gdym konno tam hasał,
Gdym serce i oczy po tobie ja pasał ?
To wąsik się ledwie na twarzy mi pisał,
I świat mną jak świerkiem wyniosłym kołysał ..
A dzisiaj spoglądam, Beskidzie, w twe strony
Żałośnie – jak jawor nad wodą schylony …
Wincenty Pol
Ludzie, ludzie, wy nie wiecie,
Że jest szczȩście na tym świecie :
Patrzeć w niebo, gonić okiem
Za gwiazdeczką, za obłokiem,
Słuchać pieśni którą śpiewa
Naszej duszy duch przyrody,
W głosie ptasząt, w dźwiȩku wody,
W szeleszczących listkach drzewa ;
Pod baldachimem drzew,
w blasków słonecznych sieci,
Na barwnym, miękkim kobiercu
Traw, ziół i kwieci:
Sen, cisza, ukojenie –
(Czy w naszym sercu?)
Wiatru nadpłynął wiew,
Szemrzą zbudzone liście,
Deszcz pyłów złocistych prószy,
Drżą kwiatów kiście:
Ruch, życie, upojnie –
(Czy w naszej duszy?)
Stanisław Korab-Brzozowski
