(Ludźmierz 1865 – Warszawa 1940)
poeta, nowelista, powieściopisarz, dramaturg
A kiedy będziesz moją żoną,
umiłowaną, poślubioną,
wówczas się ogród nam otworzy,
ogród świetlisty, pełen zorzy.
…
Ubiorę ciebie w błękit kwiatów,
niezapominajek i bławatów,
ustroję ciebie w paproć młodą
i świat rozświetlę twą urodą.
…
(fragment)
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Kocham Cię za to, że Cię kochać muszę,
kocham Cię za to, że Cię wielbić mogę,
kocham Cię za to, żeś ty mi jedyna,
piękną kobiecą objawiła duszę,
że się przed Tobą kolano ugina
i myśl o Tobie każda niesie trwogę
i niepokoi się tym, i pamięta,
żeś może dla niej za czysta, za święta …
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Mów do mnie jeszcze .. Za taką rozmową
tęskniłem lata .. każde twoje słowo
słodkie w mym sercu wywołuje dreszcze –
mów do mnie jeszcze ..
Mów do mnie jeszcze .. Ludzie nas nie słyszą,
słowa twe dziwnie poją i kołyszą,
jak kwiatem, każdym słowem twym się pieszczę –
mów do mnie jeszcze ..
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
