Kochałem panią – i miłości mojej
Może się jeszcze resztki w duszy tlą,
Lecz niech to pani już nie niepokoi,
Nie chcę cię smucić nawet myślą tą.

Kochałem bez nadziei i w pokorze,
W męce zazdrości, nieśmiałości trwóg,
Tak czule, tak prawdziwie – że daj Boże
Aby cię inny tak pokochać mógł.

przełożył Julian Tuwim