Dusza się moja zamyśla głęboko,
Czuje, że tu jak słońcu zajść potrzeba,
A innym ludziom zabłysnąć na oko …

Jakiego kraju i jakiego nieba
Światło – powita mię w progu żywota ?
Nie wiem – lecz rad bym żył z polskiego chleba…

Bądźże mi lepsza, o młodości złota,
Niż ta… która mi tutaj się skończyła,
Strzegącemu się szlachetnością – błota.

Bądźże mi blisko… o matczyna – miła
Duszo !… abym mógł znów ukochać ciebie,
Nie wiedząc – żeś mię tutaj raz – rodziła.

Juliusz Słowacki