Barbara Botton
A kiedy sercu słońca nie staje,
Co kwiaty życia barwi ogniście,
Darmo się kwiecą łąki i gaje,
Ono przez marzeń przesmętnych kraje
Idzie, rwąc liście.
I gdy się innym róża rumieni,
I lilia śnieżna dzwoni srebrzyście,
Ono odchodzi w krainę cieni
Z skargą tak cichą, jak gdy w jesieni
Skarżą się liście.
Maria Konopnicka
Bądź miłym, będziesz kochanym.
Łącz ciała i duszy piękno,
albowiem zalety ducha
nawet czasu się nie zlękną.
Płyną lata, płyną, płyną …
Piękność ciała szybko mija.
Z róż zostają jeno ciernie.
Więdnie fiołek i lilija.
I tobie, młodzieńcze cudny,
niezadługo włos zbieleje.
Zmarszczki lica twe pokryją,
wiatr rozwieje twe nadzieje …
Studiuj sztuki i nauki.
Piękno ducha nie przeminie.
Ulisses dzięki wymowie
zawojował dwie boginie.
Źródło : Owidiusz „Sztuka kochania” przetłumaczył Julian Ejsmond (wolny przekład), Wydawnictwo „Iskry” Warszawa 2006
W wonnym sadzie mojej matki
Kwitły bezy, kwitły róże,
Polne maki i bławatki,
I lilije – kwiatów stróże.
Słowik dla nich śpiewał – jęczał
Najpiękniejsze swoje pieśnie ;
Wiatr szeleściał – strumień brzęczał
Pół na jawie – na pół we śnie.
Jam w dziecinnych moich latach,
Z całym rajem w młodym sercu,
Biegał skocznie po tych kwiatach,
Na jedwabnym traw kobiercu.
Dziś tułacta twarde drogi
I los gorzki w poniewierce
Poraniły moje nogi,
Zakrwawiły moje serce.
A tam jeszcze dzisiaj może
Kwitną maki i bławatki,
I piękniejsze od nich róże
W wonnym sadzie mojej matki.
Ty jesteś najpiękniejsze zwierzęta,
włosy twoje o świcie są mokre,
tyś wysoka jak światła na okrętach
do oddechu twojego się modlę.
Tobiem wszystkie zbudował instrumenty,
wszystkie owoce zniósł, wszystkie kwiaty,
ciebie ścigam przez wszystkie firmamenty,
wszystkie światy, wszystkie klimaty.
Konstanty I. Gałczyński